En dan zijn we al toe aan het bekend maken van de laatste namen voor het Kunstprogramma. Eerder presenteerden we al tien mooie werken en met deze laatste vijf bijzondere projecten is het kunstprogramma voor dit jaar compleet. Maar wel een typsich geval van ‘last, but not least’. Met veel trots dus; opnieuw en nog steeds.

Zo zijn we bijvoorbeeld heel blij met de komst van het Eddie the Eagle Expeditieteam die je mee nemen op hun eigenzinnige expeditie door de duistere bossen van het eiland. Na een gedegen stoomcursus in camouflage- en survivaltechnieken ga je samen met het Eddie the Eagle team en de andere aangelopen expeditieleden op onderzoek uit, het gevaar en de verbazing tegemoet. Wie en wat jullie tegen zullen komen weten we niet; wel dat het een tocht vol ontberingen en ontdekkingen zal worden. Enne… verdwalen doen jullie sowieso.

Daar midden in dat donkere bos vind je ’s avonds ook De Stolp van het duo De Verliefde Camera. Vanaf de weg zie je alleen een raamkozijn, maar kom vooral wat dichterbij, even stiekem door het raampje gluren. Daar onder de grond woont een meisje. Zo eentje met een druk, dynamisch leven. Of is dat alleen maar schijn? De Stolp speelt op een luchtige manier met gevoelens van contact, isolement en communicatie, relevante thema’s in de huidige maatschappij. Want ziet het alledaagse leven op het vaste land er vaak niet net zo uit als dat van dit meisje?

Een heel fijne plek voor overpeinzingen als deze, maar vooral ook om te relaxen, is de Soft Spot, van Zoro Feigl. Door een verassende ingreep in de omgeving creëert Zoro een plek waar je even kan glippen van alle hectiek van de beweging om je heen, maar ook waar je je kan verwonderen of juist bezinnen. En meer dan dat verklappen we niet, want het is namelijk veel leuker om zelf te ontdekken wat de Soft Spot nou precies is.

Een heel ander soort werk is de Wind Knitting Factory, waarmee ontwerpster Merel Karhof zich voegt bij de overige kunstenaars die de (Vlielandse) wind als inspiratie en als krachtbron gebruiken. De Wind Knitting Factory is een mobiele breimachine, slechts aangedreven door de wind. Vanaf de uitkijktoren breit Merel een lange sjaal naar beneden. Het tempo waarin ze breit wordt bepaald door de kracht van de wind. Zo nu en dan wordt het breisel ‘geoogst’ en omgevormd tot unieke windgebreide Into The Great Wide Open souvenirs.

En dan als laatste nog een bijzonder project van kunstenaar Melanie Bonajo. Samen met het door haar opgerichte collectief GENITAL INTERNATIONAL komt zij naar Vlieland met haar Dream Station Space. Een werk in de vorm van een geodetische koepel, dat voortkomt uit haar grote interesse in alternatieve manieren van leven en hoe onze samenleving zich organiseert rond ideeën over comfort, technologie en het welzijn van de natuur. In de Dream Station Space wordt je meegevoerd in een performative healing, waarin gewerkt wordt vanuit het concept Revolutie door Relaxatie. Klinkt zo misschien nog wat vaag, maar heel erg de moeite waard. Ook zeer de moeite waard is trouwens het optreden van haar band ZaZaZoZo op het Naar Buiten podium op zaterdagavond.