Berichten van de Zwaluw
Dag 3 - Stilte
Rustig is het hier, stil niet. Het geluidsniveau ligt over het algemeen een stuk lager godzijdank, je moet er toch niet aan denken dat een krekel in je oor staat te schreeuwen met het volume van Black Angels?
Hier in de duinen is meer gelaagdheid en transparantie in het omgevingsgeluid. Er zijn constante geluiden van de zee met daarboven af en toe een aanzwellende windvlaag en de meer percussieve geluiden van insecten en melodieen van vogels.
Zelfs als de wind gaat liggen en de vogel rusten is het niet stil; de eeuwige zee, aanzwellen van de wind op verschillende toonhoogtes. Daarnaast zijn, er nog een heleboel geluiden waar wij helemaal geen weet van hebben omdat onze oren niet toereikend zijn.
Wist u dat fruitvliegen liefdesliedjes zingen? Ja van die vliegjes die op uw rottend fruit in de keuken af komen, we hebben ze ook hier in de Zwaluw.
Afgelopen jaar in Londen ben ik meer in het laboratorium van het Ear Insitute geweest dan op het conservatorium. Ik werkte daar samen met een neuroloog alias 'professor Fruit Fly', samen maakten we met een speciale microfoon opnames van zingende fruitvliegen.
Er bestaan meer dan 2000 verschillende soorten fruitvliegen en die zingen allen een uniek lied. Echt? Ja echt. Wanneer het mannetje het vrouwtje wil versieren begint hij te dansen waarbij hij met één vleugel trilt, één vleugel want als hij er twee zou gebruiken zou hij opstijgen. Niet heeeeeel handig in deze situatie...
Dit trillen veroorzaakt verschillende ritmische patronen, afgewisseld met een soort neuriënd geluid, ongeveer op de toonhoogte van een tuba.
Deze ritmische patronen zijn per soort uniek, daarnaast zijn de stiltes tussen de patronen erg belangrijk.
Spinvis zingt: ' In de stilte tussen woorden schuilt een klein gedicht '. Hij heeft gelijk en bij fruitvliegen gaat dit gedicht inderdaad over kut en pik: de stiltes in het liefdeslied van de fruitvlieg zijn van groot belang voor zijn succes in de liefde.
Stilte op Vlieland? Zelfs als we denken dat we totale stilte hebben gevonden worden we omgeven door geluiden waar we geen weet van hebben.
Misschien is de stilte eerder een plek die we opzoeken om de herrie in ons eigen hoofd te laten wegdrijven met de wolken en de zee. Om zo ruimte te geven aan al die klanken om ons heen in het akoestisch web waarvan we soms vergeten dat we er onderdeel van uit maken.