De Basisbeurs: Yung Nnelg

Hij is zo goed als af, aldus rapper Yung Nnelg – echte naam Glenn Ascencion – in de documentaire Het Kamp van Yung Nnelg over het album waarvoor hij in augustus 2021 twaalf dagen op Vlieland bivakkeert met tal van bevriende muzikanten. Hij keert voldaan terug naar Amsterdam in de volste overtuiging dat het louter nog een puntjes-op-de-i-kwestie is. Maar eerst de boel even verwerken.

“Het was een mooie en ook een belangrijke periode,” aldus Ascencion. “Het heeft voor mij veel betekend. Vooral wat we daar door teamwork hebben kunnen realiseren, iets dat ik nog nooit eerder heb gedaan. Het was fijn om ITGWO te hebben en met ook mijn eigen managementteam een structuur te creëren, waarin wij als makers volledig konden focussen op het maken.” 

Onder meer Bnnyhunna, sor, Vjeze Fur en Tyrone Marcio kwamen naar Vlieland om Ascencion in zijn creatief proces bij te staan en daarop een eigen stempel te drukken. Voor iedereen “een life-changing experience,” aldus Ascencion. “Omdat je twaalf dagen in zo’n bubbel zit is het… Ken je Dragon Ball Z? Daar heb je de ‘Hyperbolic Time Chamber’. Dan voelt het alsof je daar tien jaar in zit, maar dan kom je er uit en is het maar een weekje geweest. Zo voelde het. Zoveel kennis die we daar met elkaar back and forth hebben gebounced. Op die manier ben ik er wel als een nieuw persoon uitgekomen in mijn skills.” 

Een maand na Vlieland pakt Ascencion – samen met rechterhand Thi en engineer Lenny – de draad weer op. Wat begon met mixen en het finetunen van de tracklist wordt uiteindelijk een veel uitgebreider, nieuw proces, waardoor er “eigenlijk tot de dag van vandaag” aan een opvolger op debuutalbum Balans wordt gewerkt. Ascencion: “De plaat is een levend organisme op dit moment en ik probeer het voor te bereiden voor het moment dat het de wereld in gaat.” 

“Ik dacht twee maanden terug: ja man, we’re almost there. En dat denk ik nog steeds hoor. Het zijn detaildingen die de average listener waarschijnlijk niet zal horen, maar ik weet: voor de totale flow van de plaat is het cruciaal. De albums die mij het meest hebben geïmpact in mijn leven zijn albums waar de artiesten en producers zó diep zijn gegaan in het nerden.”

Wat er nog te doen staat is “zestig procent muziek, veertig procent thema”. Vocalen opnieuw opnemen, soms een geheel nieuwe track maken en – buiten de driemansbubbel waar Ascencion nu vooral in zit – het album alvast wat voorzichtige vlieguren laten maken. “Het verhaal staat er, maar hoe is het voor mensen die buiten onze bubbel zitten? Is het voor hen ook duidelijk? Dan ga je het gewoon laten horen aan mensen, dan krijg je even een soort feedbackmoment. Ik streef niet naar perfectie, maar wel dat wat binnen onze macht is zo goed mogelijk neerzetten.”

Want met dat verhaal hoopt Ascencion tot een breed publiek te spreken. Een verhaal dat hij opdraagt aan alle mensen in zijn leven die hem zagen als kind, die hem verder hebben geholpen, hebben doen beseffen dat ook hij er toe doet. Nu hoopt hij dat ook anderen zich herkennen in en begrepen voelen door zijn muziek – kind of niet. “At the end of the day, hoe je het went of keert, ook al ben je niet meer die jongen van 8 of 9, wil je nog steeds gezien worden.”

En die boodschap zal verder reiken dan alleen het album. “Ik geloof wel dat ik de middelen ga hebben om ervoor te zorgen dat we live-ervaringen kunnen creëren, waarbij die mensen bij elkaar kunnen komen, daar echt dat gevoel kunnen ervaren: ja man, ik voel me gezíén. Ik zie ook die persoon naast me in de moshpit. Ik zie die persoon naast me bij deze ballad.”

“Ik was ooit naar Watch The Throne – Jay-Z en Kanye West – in Antwerpen. Ik was zestien volgens mij, gewoon een jonge fanboy, helemaal vooraan. En er was een moment dat ik letterlijk door Jay-Z werd gezien. Dat heeft wel echt impact op je – forever. Daarom weet ik dat die live-ervaring heel belangrijk zijn en die kunnen verschillende vormen hebben. We gaan grote shows doen, maar ik ben ook aan het kijken naar andere manieren. Want hoe zou ik ervoor kunnen zorgen dat een jongetje of meisje die zich in een omgeving met minder draagkracht bevindt, alsnog naar zoiets kan komen en kan ervaren? Daar ben ik m’n hoofd nog over aan het kraken.” 

Op het moment van spreken ligt het muzikaal proces overigens eventjes stil – in zo ver Ascencion dat écht kan laten. In plaats daarvan houdt hij zich bezig met de kledinglijn waar hij een deel van de Basisbeurs in heeft geïnvesteerd, een onderdeel van zijn bedrijf Zes Nullen. “We gaan binnenkort onze eerste samples maken in een fabriek in Amsterdam, creëren ook lokale werkgelegenheid en werken met ecologische stoffen. Van A tot Z is het proces waar we in zitten best wel 2022.” Het is een welkome afleiding na een maandenlang albumproces. “Ik zat echt even te diep man. Nu kan ik even drie uurtjes steken in de muziek en dan weer in design – iets heel anders. Voorheen was het de hele dag alleen album. Dat is wel intens.”

Muzikaal talent en oog voor design treffen elkaar in de beschrijving die Ascencion zijn te verschijnen album alvast meegeeft. “Ik hou ervan om een album een kleur te geven en… Ben je bekend met de Pokémon Ho-Oh?” En dan, als het antwoord van ondergetekende nee blijkt: “Echt een legendarische Pokémon. Die heeft een bepaalde kleurencombinatie die ik al een lange tijd voelde, die ik heel interessant vond. En op een rare manier is dat ook wel de kleur van het album geworden. Bruinoranje is naar mijn idee heel aards. Goud is kwaliteit, wat je op de plaat echt in detail kan horen: strijkorkesten, live-instrumentatie, koor… Alsof we miljoenen aan budgetten hadden. En dat blauwe is de luchtigheid. It flows. Dat is een beetje de blend, man. Iets wat Nederland nog niet eerder heeft ervaren.”