De man achter het drumstel

Eigenlijk was Björn onze afspraak vergeten. Op het moment dat we bellen, is hij aan het werk en vertelt hij over zijn plannen om een tuinhuisje in Amsterdam te bezichtigen diezelfde avond. Uiteindelijk spreken we toch af en zo sta ik een paar uur later voor de deur van zijn huis in Amsterdam. Daar komt hij net aanlopen met de boodschappen. Op het menu deze avond? Pasta vongole, gebakken Spaanse pepertjes vooraf en veel te bespreken.

De Kok

Bij binnenkomst word ik gewaarschuwd voor de administratieve bende, waarover ik maar niets moet schrijven en waar ik al helemaal geen foto’s van moet maken (vooruit, dat laatste doe ik niet). De papieren ruimt hij daarom even op, voordat het kokkerellen kan beginnen. Plaatje aan, wijn koud en een schoon werkblad in de keuken. Björn is er klaar voor. We beginnen met oude kaas met ingelegde biet, brood en de gebakken Pimientos de Padrón. Tijdens het koken vertelt hij over zijn passie voor eten maken.

Zo heeft hij een tijd bij BAK gewerkt, een restaurant in Amsterdam. Hij kwam die jongens tegen op een festival, raakte aan de praat en vertelde over zijn passie voor koken. Een week later stond hij in de keuken en liep hij vervolgens een half jaar stage door elke zaterdag daar te koken: “Als ik had geweten wat ik nu weet, was ik wel helemaal voor het koken gegaan.” Niet vreemd, gezien de vele kruiden, oliën en kookboeken in huis.

Een beetje kok is natuurlijk ook wijnkenner. Hij is dan ook blij dat ik een flesje Toscaanse wijn heb meegenomen: “Die is lekker, gek!” Nieuwsgierig vraag ik naar zijn zelfgestookte drank, ook één van zijn culinaire bezigheden: “Fruit laten fermenteren, elke dag roeren, en dan worden de suikers omgezet in alcohol. Ik zal je straks wel even laten proeven.”

“Vroeger kon je tenminste nog muziek ontdekken op de radio. Dan schreef je de naam op en ging je naar een platenzaak. Google hadden we toen nog niet."

De Verzamelaar

Met een glas wijn in mijn hand verken ik zijn huis. Een platencollectie, kunst en opvallende vondsten. Krabben en schelpdieren op sterk water, kunst aan de muur, een prachtige zwart-witfoto van zijn ouders’ bruiloft, een collectie alcoholische versnaperingen en in de keuken vind ik een rekje met reageerbuisjes. “Ja, ik heb dat ooit uit een oude school meegenomen, net zoals die pot met sterk water. Ik wilde de buisjes ooit nog eens gebruiken voor Sleazefest, om shotjes in te doen”, reageert Björn als ik ernaar vraag. Sleazefest is het festival dat hij samen met Daan Schinkel (toetsenist van zZz) en vrienden organiseert. Dit festijn was er al voordat zZz werd opgericht en vindt in de zomer en winter plaats. Viezige bands uit binnen- en buitenland, bier en eten.

Hoe zit het eigenlijk met dat buitenhuisje, waar hij over begon aan de telefoon? “Het is een tuinhuisje met 330 m2 grond. Er staat al een kersenboom en er is een bonenstaak. Vijf minuten lopen en ik kan in de plomp springen!”, vertelt Björn enthousiast. Een plek waar hij kan ontspannen en waar bovendien een eigen moestuin kan ontstaan. “Ik weet alleen niet hoeveel er gedaan moet worden (het huisje is nog niet helemaal klaar), dus ik neem vanavond een vriend mee. Als second opinion zeg maar.”

De Muzikant

De pasta vongole is klaar en er wordt flink opgeschept. Björn is niet bepaald zuinig geweest met de gedroogde pepers. Fan van pittig eten? “Ja kut, hij is pittig he? Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar met die gedroogde pepers is het lastig inschatten.” Gelukkig is het allemaal hartstikke lekker. Tijdens het eten praten we over muziek. Ik vraag me af of het hem met de paplepel is ingegoten, de liefde voor muziek, maar dat is niet per se het geval: “Mijn ouders luisterden naar muziek uit de jaren 50 en 60. De Heikrekels (Nederlands dansorkest red.) bijvoorbeeld, wat ik overigens wel heel cool vind. Piratenmuziek. Als blaag lag ik ’s avonds in bed met een transistorradiootje tegen mijn oor daar stiekem naar te luisteren.” Het feit dat zZz opeens op zijn pad kwam, betekent niet dat hij het altijd ambieerde om muziek te maken. “Dit heeft nu eenmaal heel goed uitgepakt, maar het is niet zo dat ik altijd de droom had muzikant te worden.”

Björn heeft momenteel weinig tijd. Sinds het nieuwe album Juggernaut zit hij voornamelijk achter zijn drumstel. Deze festivalzomer is zZz bijna overal te zien en daarna gaan ze nog wat shows spelen in het buitenland. “Live spelen is het allermooiste wat er is, nóg leuker dan koken.” Het is gelukkig goed te combineren met zijn andere werk. Als Björn niet op het podium staat, werkt hij namelijk in de IT. Hij begint dan vaak al om 07.00 uur: “Om 15.00 uur is mijn werkdag klaar en heb ik nog wat aan de dag. Kan ik lekker gaan zwemmen bijvoorbeeld.”

De Stoker

Na het eten is het tijd voor de befaamde zelfgestookte drank: “Nu mag jij raden wat voor fruit erin zit”, zegt Björn lachend. Na een kleine slok en een weggebrande keel vraag ik me af wat ik heb geproefd. Sterk was het zeker. “Ik vind het al heel wat dat je gewoon een slok neemt, maar ik geef toe, het is wel moeilijk te raden. Dit is gemaakt van pruimen”, vertelt hij. Het is heerlijk, maar ik ben blij dat er nog een koffie op het menu staat. “Koffie Carajillo?” Ja joh, laten we de avond maar in stijl afsluiten.

Björn brengt me daarna naar het station en houdt ondertussen nog een pleidooi voor alternatieve muziek op de radio: “Vroeger kon je tenminste nog muziek ontdekken op de radio. Dan schreef je de naam op en ging je naar een platenzaak. Google hadden we toen nog niet. Tegenwoordig moeten we het doen met de Foo Fighters en Kings of Leon als zijnde alternatieve muziek. Daar kan ik helemaal niks mee.” Bij het station neem ik afscheid van de Bourgondiër: “We hebben lekker gegeten, gek!” Dat vind ik ook.

In september speelt zZz op Into The Great Wide Open.