Digitale vogels, schreeuwende borden en heel veel lampjes
De kunstroute
Brainforest & Lights of Wild
Met haar zaklamp schijnt Maire over het pad. Dat de lampjes niet werken doet er niet toe, want dit kunstwerk draait juist volledig om het luisteren.
Terwijl we via het bospodium naar het volgende podium lopen, valt me op dat veel mensen de kunstroute als sluiproute gebruiken van het Bospodium naar De Bolder, het Sportveld of de Hangout. Niet heel gek, want de kunstroute kruist verschillende wegen en vormt zo haast een knooppunt tussen verschillende locaties.
“In tegenstelling tot vorige jaargangen ligt de kunst dit jaar dicht bij de podia. Daar hebben we heel bewust voor gekozen. Zo kunnen mensen, die het misschien niet actief zouden opzoeken als het een kilometer verderop lag, de kunst toch gewoon zien. We willen mensen verrassen en laten verwonderen, ookal komen ze alleen voor de bandjes”, vertelt Maire. “Nu kun je er niet onderuit.”
Artificial Garden
Ondanks de harde regen is er geen kunstwerk gesneuveld door de regen. “Wel een afzegger, maar dat kwam omdat het gemaakt was van papier. Als die er nu had gestaan, had het hele bos vol gelegen met drap en inkt. Aan het begin van de avond moesten we wel heel veel aanpassen, omdat er door de regen wat kortsluitingen waren ontstaan, maar alles doet het nu gelukkig weer.” Zo ook OPEN.
OPEN
De letters zweven nog even na wanneer je je hoofd van het kunstwerk afwendt. We sluiten de route af, maar Maire vertelt tussen neus en lippen wel nog even over de toekomstplannen voor de kunstroute. Voor volgend jaar hoopt ze een langdurige expositie samen te stellen. “Zodat het niet alleen tijdens het festival, maar ook daar buiten te bezichtigen is. Dat ligt allemaal wel nog af van allerlei vergunningen en afspraken die we met de boswachter moeten maken natuurlijk.
Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door hard//hoofd, online tijdschrijft voor kunst en journalistiek.