Logboek: Van Knockvologan naar Vlieland

Paviljoen
Het paviljoen heeft de eerste storm doorstaan! Afgelopen vrijdagavond werden we opgeschrikt door windkracht 8 en hoosbuien. Net op tijd hadden we de wanden van het paviljoen in de bootlak kunnen zetten en een zeil over het dak gespannen dat nog niet helemaal waterdicht is.

Periscoop
In het midden van het paviljoen installeren we een periscoop. De behuizing is bijna af en de lenzen zitten al op de juiste positie. Nu volgt het draai- en ophangsysteem en de kijkbuis door het dak.

Geluid
Zoals in alle holle ruimtes resoneert het geluid in het dichte paviljoen. De eerste woorden die we er tegen elkaar zeggen klinken ons vreemd in de oren. Als we onze stem naar beneden richten stijgt het geluid op tegen de wanden. 

Korstmossen
in het Keltisch regenwoud van Tireragan zochten we van 16-22 juli naar korstmossen. Bewapend met een loep, pincet en veldgids speurden we de stammen en takken af van het bos aan de noordzijde van het reservaat. Nooit eerder stonden we zo lang gebogen over bomen. Wat een verscheidenheid in kleur en vorm van deze symbiose tussen schimmel en alg. Tijdens het vertalen van de Latijnse namen naar het Nederlands kwamen de meest poëtische naar voren zoals: Poedergeelkorst, Gestippeld schriftmos en Rode heide lucifer.
Trilveen
Met Jim Densham van de RSPB, de Schotse vogelbescherming, hebben we de veenvelden in Tireragan gepeild. Dat deden we met een fel oranje stok die we steeds 94 cm verlengden.We brachten 4 velden in kaart en peilden op een ervan tot op 836cm! Dat komt neer op ruim 8.000 jaar lang veenopbouw! In de loop van volgend jaar hopen we een aantal gedraineerde en beschadigde velden te kunnen gaan herstellen zodat het veenmos weer aanwast en het gebied voor weidevogels aantrekkelijker wordt om er te broeden. Bovendien neemt gezond veen CO2 op uit de lucht en stoot een beschadigd veenveld juist CO2 uit.

Alcohol
Inmiddels hebben we zeewierpreparaten gemaakt op zwaar water. Komende maand zullen zeesla, blaaswier, sargassum, purperwier, Iers mos, darmwier en gezaagde zee-eik rijpen op witte rum, ketel1, wodka, en dry gin. De wieren geven al kleur af aan de alcohol en na een paar dagen blijkt de smaak van sommige ook al in te trekken. 
Publicatie
Dagvangst kwam deze week in drievoud terug van de binder. Mieks fotoreeks waarop zij een jaar lang elke dag een fragment rondom Knockvologan vastlegde, is nu gebundeld in een monumentaal document bestaande uit 776 full color pagina's. De dagvangsten gaan gepaard met door Rutger gemaakte hoogtelijnkaarten waarop de locaties van de opname worden aangeduid en worden afgewisseld door zwart wit opnames van de einder op de dagen dat Miek niet op het eiland verbleef. Het boek weegt 1,5 kilo! Maria Barnas schreef speciaal voor dit boek het gedicht Wat we zagen. Dagvangst zal tijdens het festival zal in het paviljoen te zien en lezen zijn.

Einde van dit log. Benieuwd naar de eerdere bevindingen van de kunstenaars? Klik voor deel 1, deel 2 of deel 3.

De Kunstenaars

Miek Zwamborn is schrijver, vertaler en beeldend kunstenaar. In haar werk spelen landschap en geschiedenis een belangrijke rol. Aan de hand van historisch beeldmateriaal, reisverslagen en wetenschappelijke rapporten pluist zij bestaande verhalen na om met deze fragmenten via verschillende media een koppeling naar het heden te maken. Zij publiceerde de romans Oploper (2000), Vallend Hout (2004) en de dichtbundel Het krieken van sepia (2008). In 2013 verscheen haar derde roman De duimsprong bij uitgeverij Van Oorschot.

Rutger Emmelkamp is kunstenaar, docent en tentoonstellingsmaker. De basis van zijn praktijk ligt in zijn atelier waar hij werkt in een breed scala aan materialen en technieken. Zijn sculpturen en installaties genereren vragen die hij aangrijpt als uitgangspunt voor coöperatieve evenementen, dialogen en tentoonstellingen waarbinnen hij mensen uit verschillende disciplines en achtergrond samenbrengt voor collectief onderzoek.