• Zoeken Sluiten

Moonface en Perfume Genius

Door Marco Muhring

Bart van den Hoogenhoff

Into The Great Wide Open kent verschillende bijzondere locaties. Zo waren daar in het verleden de arena-achtige setting van de oude Vuurboetsduin en het knusse Naar Buiten. Vaste waarde is de Nicolaaskerk, waar door de jaren heen verschillende muzikanten voor een zeer select gezelschap optraden. Ditmaal staat Moonface op het programma, het solo-project van Spencer Krug, die je zou kunnen kennen van zijn bands Wolf Parade en Sunset Rubdown. Wolf Parade zag je misschien zelf wel, op Into The Great Wide Open 2010.

In de kerk stijgen artiesten boven zichzelf uit. Wellicht zijn ze onder de indruk van het festival. Waarschijnlijk van de kerk. Misschien van de loepzuivere akoestiek. Vermoedelijk van het beschaafde publiek. Aangezien de wachtrij om binnen te komen een dik uur bedraagt, zit je hier niet zomaar. Dat maakt een gigantisch verschil met een podium waar je zo even aan kan kakken en na anderhalf nummer weer kan vertrekkend, nog een schunnige opmerking makend over die bassist die er ook niets aan kan doen dat hij een beetje scheel kijkt. Dit is een luisterervaring, een voorstelling, veel meer dan een optreden. 

Vorig jaar deed Keaton Henson hier een vrij exclusief (zo vaak treedt de man niet op) en hartverscheurend optreden, waarbij zij die niet meer naar binnen konden, op een houtkist toch nog door het kerkraampje naar binnen konden kijken. Het jaar daarvoor, in 2012 was het Perfume Genius (foto) die een uur te laat begon en een lange, lange rij voor de kerk zag. Zijn optreden daar was een stuk aangrijpender dan dat hij vandaag (!) op Fortweg gaf. Toen: bijzonder intiem, breekbaar, zo stil dat je je bijna schuldig voelt als je wilde verzitten. Vandaag kiezen velen ervoor om de band vanaf een heuveltje te bekijken, anderen zoeken hun weg nog naar de locatie Fortweg. Geflankeerd door een drummer, toetsenist en gitarist (die we herkennen uit Los Campesinos!), presenteert Perfume Genius hier vandaag nummers van het nieuwe 'Too Bright'. Dat is wat vervreemdend, boos, industrieel, bijna Xiu Xiu light.

"Speel ik in een kerk? Cool. Ik vind het tof om te spelen op plaatsen waar een piano staat, die zijn vaak specialer dan normale zalen.” dat zei Spencer Krug een half jaar geleden. En we vallen met onze neus in de boter, want ook vandaag staat hij in een kerk. Net als op Le Guess Who? overigens, waar hij liet zien dat hij zijn meest recente werk, Julia With Blue Jeans On, uitstekend naar het podium kon vertalen. Maar in deze kerk, die wederom veel minder mensen kan herbergen dan er eigenlijk in zouden willen, is het optreden nog net wat sterker. Krug zelf speelt de nummers nog net zo bevlogen als vlak na het verschijnen van die plaat, en dat je zo dicht op de man zit sluit naadloos aan op het persoonlijke karakter van die plaat. Een toegift doet hij niet. Mooi zo. 

Tot volgend jaar.