POST aan huis: Annelotte de Graaf

Ik was voor de zo-goed-als-lockdown net met Manuel (van den Berg - mijn vaste gitarist/muzikale klankbord) begonnen om in zijn studiootje bij RAI wat demo’s van nieuwe liedjes op te nemen en zo voor te bereiden op een nieuw album. Daar zijn we nu helaas even mee gestopt voor de zekerheid, om al het fysiek nabije contact echt even tot een minimum te kunnen houden. Nu ben ik me in plaats daarvan gaan focussen op het afschrijven van de teksten voor die nieuwe liedjes.

Normaal gesproken werk ik naast mijn muziek ook nog een paar dagen per week voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), gedeeltelijk thuis en gedeeltelijk op kantoor. Sinds de lockdown werk ik alleen nog maar thuis voor de IND, maar dat gaat eigenlijk wel prima en ik prijs me ontzettend gelukkig met mijn vaste contract in deze tijd.



Ik vind het allemaal nog heel goed te doen, maar ik denk dat ik daarin wel extreem bevoorrecht ben omdat ik een vast contract heb met werk wat ik vanuit huis kan doen en me dus geen zorgen hoef te maken om geld, zoals sommige van mijn vrienden dat nu wel doen.

Qua muziek heb ik ook heel erg geluk gehad qua timing, omdat ik me nu vooral focus op nieuwe muziek en geen optredens gepland had staan voor deze periode die ik dan nu had moeten afzeggen. Verder merk ik dat de huidige rare situatie ook op een bepaalde manier wel weer inspiratie geeft om te schrijven. Mijn vorige album (European Heartbreak) schreef ik voor mijn gevoel ook in een hele gespannen maatschappelijke situatie, toen Brexit net was gebeurd en er een hele golf van verkiezingen in Europa was geweest waarbij rechts-extremisme veel grond had gewonnen. Dat heeft toen wel een grote invloed gehad op de teksten. Ik merk dat deze huidige situatie ook veel met me doet. Ik weet nog niet precies of en hoe dat zich gaat vertalen in de teksten waar ik nu mee bezig ben, maar het is in ieder geval een interessante tijd om te schrijven. Ik merk ook dat ik een hernieuwde focus heb gevonden door het gebrek aan afleiding buiten de deur. Al met al kan ik het dus nog goed aan!

Wat ik vooral mis is mijn vrienden zien, zoals denk ik veel mensen. We kijken nu samen wel films met Netflix-party of watch2gether en hebben house-party sessies, maar ik mis het wel echt om mensen over de vloer te hebben, voor ze te koken, samen een wijntje te drinken of een spelletje te spelen.

1. Koken!
Ik hou echt zo veel van dingen eten en van koken. Ik probeer elke week wel minimaal een nieuw gerecht uit te proberen. Nu mijn vriend en ik allebei elke dag de hele dag thuis zitten, kook ik eigenlijk twee keer per dag een uitgebreide warme maaltijd. Op dit moment ben ik vooral geïnspireerd door het boek Heel Veel Veg van Hugh Fearnley-Whittingstall. Grappig weetje: ik ken dit boek via de dame die de artiestencatering doet van de Luxor in Arnhem. Toen we daar optraden was het eten dat ze voor ons had gemaakt zo lekker dat ik haar heb gevraagd naar het recept en toen kwam ik bij dit boek terecht. Echt alles wat ik er tot nu toe uit heb gemaakt is een winner.

2. Muziek luisteren
Het is een beetje een gevecht tussen mijn vriend en mij wie de speaker krijgt, maar we hebben wel een goed systeem bedacht: als we aan het werk zijn mogen we om de dag de muziek kiezen (maar metal of andere mega harde of drukke muziek is dan wel verboden). Als er gekookt wordt bepaalt degene die aan het koken is de muziek. Een paar van mijn favoriete (redelijk) nieuwe nummers die ik de afgelopen weken veel heb gedraaid: Modern Nature – Flourish, Perfume Genius – Describe, Jackie Lynn – Casina Queen en Katy J Pearson – Tonight.



3. Lezen
Als ik een periode teksten aan het schrijven ben probeer ik ook altijd daarnaast veel te lezen. Ik ben nu The Secret Life of Plants aan het lezen van Peter Tompkins en Christopher Bird. Een heel interessant boek over allemaal aparte experimenten die ze door de geschiedenis heen hebben gedaan op planten en alle bizarre bevindingen die daarbij naar boven kwamen. Niet een boek om te lezen als je echt keiharde wetenschap wil, want het boek is meer een soort opsomming van alle bijzondere bevindingen. Dat vind ik soms wel jammer, want daardoor blijft het toch een beetje in de pseudo-wetenschap/new age sferen hangen. Toch inspireert het boek me wel op een bepaalde manier; je gaat wel op een hele andere manier over planten en onze relatie daartoe denken en de wereld wordt weer een klein beetje magischer, wat we fijn is in deze tijd waarin je de hele dag door wordt gebombardeerd met een deprimerende realiteit.

Foto's door Marieke de Graaff.

Achter andere voordeuren vonden we meer POST aan huis verhalen, namelijk die van Sophia Bulgakova, Philip Vermeulen, DJ St. Paul, Eva Laurillard, Vera Siemons, Willem Smit, Maire Haverkort en Niek Nellen.