S10 over Vlinders: “Er is een nieuwe deur open gegaan en daar ben ik doorheen gestapt”

Snowsniper is pas een maand of twee uit als Stien den Hollander alweer de studio induikt, samen met vaste producer en boezemvriend Sam Lawalata alias Sim Fane. Gewoon om weer eens nieuwe muziek te maken. Al snel wordt er gesproken over EP’s. Maar Stien besluit anders: er moet een tweede album komen. Dat album sluit het ene hoofdstuk in Stiens carrière af en opent het volgende. Snowsniper, onlangs genomineerd voor de 3voor12 Award voor beste album van het jaar, vormde de kroon op de doorbraak die in 2017 en 2018 was ingezet met EP’s Antipsychotica en Lithium. Het was een veelzijdige en introspectieve plaat waarmee Stien haar worstelingen met mentale gezondheid op openhartige manier bezong, maar bovendien tot het verleden veroordeelde. 

Over die demonen, die de afgelopen jaren uitvoerig werden beschreven in zo’n beetje elke muziekpublicatie van Nederland, hoeft het nu niet meer te gaan. “Het is best lastig als iedereen iets van je denkt te weten of iets van je wil weten, terwijl je zelf eigenlijk heel graag door wilt”, legt Stien uit. “Ik vind het niet zo belangrijk om het constant nog over dat onderwerp te hebben, want het is helemaal niet zo’n groot deel van mijn leven op dit moment. En er zijn heel veel andere dingen die nu wel een deel van mijn leven zijn. Dingen die iedereen kent. Volwassen moeten worden, dat lastig vinden, de liefde. Dat zijn onderwerpen waar ik nu over schrijf.” 

Vlinders voelde daarbij al snel als een logische rode draad door het album, waarop Stien haar cocon verlaat en een nieuwe vlucht neemt. “Ik vind het een mooie metafoor voor de levensloop. Het belicht de donkere en de kleurrijke kanten tegelijkertijd. Ik voel me heel erg thuis in de volwassen wereld, maar het is natuurlijk ook lastig als je jong bent en er veel dingen tegelijkertijd gebeuren. Ik heb heel veel geluk dat ik elke dag werk mag doen dat ik leuk vind, dus ik ervaar op een dagelijkse basis niet per se druk.” 

S10 en Wende op Vlieland. Beeld door Tom van Huisstede.

In plaats van haar persoonlijke verhaal bespreekt Stien liever haar muziek. Want ook op muzikaal gebied vormt Vlinders het begin van een nieuwe fase. “We hadden geen idee welke kant het op zou gaan, maar Sam en ik hebben wel tegen elkaar gezegd: waar we op Snowsniper eindigen met ‘Wacht Op Mij’, daar gaan we verder. Op dat niveau. Ik sta er heel erg voor open om dingen te ontdekken, om te kijken wat ik nou eigenlijk vet vind.”

Het kamp op Vlieland kwam dan ook als geroepen. Twee weken lang hielden Stien en Sam zich op in Fortuna, de brouwerij van eilander Bojan Bajic. Ze kregen er gezelschap van muzikanten uit allerlei stromingen, zoals Wende Snijders, Remy van Kesteren, Moss-toetsenist Jelte Heringa, rapper Sor en hiphopduo GIAN. Synthesizer-tovenaars Maarten Vos en Koen van de Wardt (Klangstof) richtten hun eigen set-up in bij eilandschool De Jutter. “We hadden hen een paar demo’s gegeven en zij gingen daarmee aan de slag”, legt Stien uit. “Ik vond het heel bijzonder dat er zo veel goede muzikanten waren die het leuk vonden om te komen. Het was zo’n nieuwe ervaring voor me. Normaal zit ik alleen met Sam in de studio en doen we gewoon lekker waar we zin in hebben. Nu hoor je op het album zo veel meer kleuren en geluiden, omdat er zo veel mensen aan mee hebben gewerkt. Dat vind ik heel vet.” 

Die kleuren komen vooral voort uit het gebruik van live instrumentatie op Vlinders, en de combinatie daarvan met de productionele vaardigheden van Sim Fane. Waar Snowsniper nog grotendeels op digitale beats en samples gebouwd was, voelt Vlinders levendig en ruimtelijk. Het is de verdienste van muzikanten als Remy van Kesteren, die met zijn harp een bijdrage leverde aan het album. “Onze monden vielen open als hij begon te spelen”, herinnert Stien zich. “Zo betoverend. Ik had een tijdje geleden op mijn gitaar een demo van het nummer ‘Vleugels’ geschreven, maar er kwam maar niet uit wat ik wilde. Toen gingen we tegenover elkaar staan, hij met de harp en ik met de microfoon. Toen begon ik dat liedje te zingen en wat te freestylen, het was best bijzonder. Ik weet nog dat we er allebei best emotioneel van waren.” 

Het schrijfkamp was een viering van bestaande vriendschappen – zoals die tussen Stien en Wende – maar zorgde er ook voor dat nieuwe banden konden ontstaan. “Wende en ik kunnen heel goed met elkaar, maar we hebben ook heel erg gelachen met haar en Skiba (producer Dennis Westerhout, red.). Die had echt een goede klik met Wende. Dat was zo leuk om te zien.” Ook Stiens relatie met Rosario Mussendijk alias Sor werd gedurende de twee weken op Vlieland nauwer. Het tweetal praatte veel over de thematiek van het album. Het zorgde er zelfs voor dat er een moderne interpretatie van Doe Maars ‘Sinds Een Dag Of Twee’ op Vlinders eindigde, in ‘For Days’. “We stonden buiten een sigaretje te roken en hadden het over de liefde. Toen dacht ik de hele tijd aan die zin uit het liedje van Doe Maar: ‘Vlinders in mijn hoofd’. We gingen naar binnen en de rest was bezig met een hele vette beat. Ik begon te freestylen en dat nummer rolde eruit.” 

Het waren dat soort intieme momenten die op Vlieland konden ontstaan en hun weerslag hadden op het album. Sowieso beviel de tijd op het eiland Stien goed. “We hadden het erg druk en er waren constant mensen, dus we waren veel aan het werk en hadden niet zo veel vrije tijd. Maar ik hou er heel erg van zwemmen en het was lekker weer. O, en we hebben lekker gegeten. Ik heb bijna elke dag pannenkoeken gegeten als lunch!” 

Vlinders verschijnt op 13 november via Noah’s Ark.