The Kik over Vlieland
Voor het werken aan zowel hun eerste als tweede plaat huurden de leden van The Kik een huisje op Vlieland af. “Er is hier geen afleiding,” verklaart Spies de keuze voor Vlieland. “Het is hier hartstikke rustig en omdat het een eiland is kun je er niet even tussenuit knijpen. Heerlijk, dat vind ik echt het mooiste wat er is.” Dave voegt toe: “Wij zijn ook niet een band die naar Engeland gaat om te schrijven. Bij ons kan Arjan gewoon een nummer schrijven terwijl de baby’s liggen te janken. Met een gitaar in zijn hand, gewoon ‘flessies’ klaarmakend. Dan stuurt hij dat naar mij via e-mail en zo gaat dat dan. Wij hoeven daar niet voor naar Engeland.”
“Het is hier hartstikke rustig en omdat het een eiland is kun je er niet even tussenuit knijpen. Heerlijk, dat vind ik echt het mooiste wat er is.”
Hoe gaat dat er aan toe in zo’n huisje? Arjan: “Ja dat is seks, drugs en rock-‘n-roll. Veel abortussen, he. Je kan ze niet allemaal bewaren.” Dave: “Je staat ’s ochtends redelijk vroeg op, overdag spelen we en ’s avonds gaan we de kroeg in. Wij repeteren eigenlijk niet voor een album, dat doen we eigenlijk alleen tijdens de demofase. Daarna stoppen we met repeteren tot we hier weer een weekje zitten. Dan is het vers voor iedereen en kunnen we de studio in. Dat is dus ook een beetje de geschiedenis die we met dit eiland hebben.”
Het mag bekend zijn dat The Kik dé Nederlandse band is als het om sixties gaat. “We proberen die energie en songstructuren te gebruiken, omdat we daar heel erg van houden,” vertelt Von Raven. “Ik vind het sowieso een misverstand dat muziek zo gelieerd aan tijd is. Dat is natuurlijk wel het geval, want er ontstaan dingen, maar ik denk dat het tijdelement zeker in deze tijd niet meer zo belangrijk is.” Spies: “Voor mij speelt zoiets ook geen rol. Een goed nummer is een goed nummer.” Dave: “Wij zijn ook helemaal niet zo dat ieder nummer per se sixties moet zijn. Dat we zeggen: ‘als het niet beat is, dan gaan we het niet doen’.” Spies: “We willen gewoon mooie dingen maken die iedereen tof vindt. Dat je zelfs als je er niet van houdt het wel kan waarderen.”
Luisteren ze zelf eigenlijk ook naar muziek uit andere tijdperken dan de jaren ’60? “Ja, natuurlijk,” zegt Spies. “Maar het zijn dan over het algemeen wel bands. Het is niet zo dat ik van happy hardcore uit de jaren ’90 hou, dat vind ik echt verschrikkelijk. Maar uit de jaren ’90 vind ik bijvoorbeeld Oasis heel tof.” Von Raven: “het zou ook eigenlijk raar zijn als het niet zo was. Je hebt natuurlijk ook wel een jeugd gehad waarin je dingen hoort. Maar in deze band heeft iedereen toch wel zijn eigen smaak gevolgd.” Arjan: “Maar we houden ook van oudere dingen. Op het laatste album staat bijvoorbeeld een jazznummer dat Von Raven geschreven heeft. Kijk, jazz is echt zo oud als de weg naar Kralingen.”
In 2009 sprak ik Dave von Raven – toen nog The Madd - over hoe rock-‘n-roll hij was. Dat hij dat toen best wel was, lees je hier. Anno 2014 speelt de zelf nog kinderloze Von raven in een band vol vaders. Hoe staat het nu met de rock-‘n-roll? “Ik hou heel erg van drinken en dat doe ik dan ook de hele dag,” begint hij. “Maar rock-‘n-roll is vooral dat je als dertigers nog steeds met elkaar optrekt en dat het nooit moeilijk is. Er is natuurlijk wel eens een opstootje, maar dat zijn kleine dingen. We vinden het heel fijn om lekker thuis te zijn, maar ook om met elkaar weg te zijn. Dat is voor mij de essentie van rock-‘n-roll. The Stones hebben dat ook. Die kunnen wel zeggen ‘ik heb een hekel aan Keith of ik heb een hekel aan Mick’, maar uiteindelijk houden ze van elkaar.”
Spies, wél vader, heeft niet het idee dat er veel is veranderd sinds hij kinderen heeft gekregen. “Weet je, rock-‘n-roll is natuurlijk ook een beetje onzin. Af en toe drink je een paar of zeg maar gerust heel veel biertjes te veel, maar ik had bijvoorbeeld gisteren zo’n dag dat ik dat ik even wat rustig wilde gaan, omdat ik wist dat ik vandaag weer zou moeten spelen. Het enige echt andere is dat je een oppas moet hebben als je even weggaat. Dat moet je gewoon even goed voor regelen. Maar aan de andere kant: ik heb nog nooit zoveel gespeeld sinds is kinderen heb.”
The Kik stond in De Wereld Draait Door als huisband en sindsdien zijn zij, met zanger Dave von Raven voorop, vaak op de televisie. Hoe belangrijk is spelen bij de talkshow voor ze geweest? “Heel belangrijk,” vindt Van Raven. “Het grappige is dat we niet zoveel op de radio worden gedraaid, maar dat we voornamelijk een tv-band zijn. Ik word ook de hele tijd op straat herkend, dat vind ik hartstikke leuk.” Spies wordt minder herkend op straat, maar wel in zijn woonplaats Veenendaal. “Daar weten ze dat ik die jongen uit die band ben,” vertelt hij. “Maar ook daarbuiten wordt ik ook wel eens herkend. Laatst was ik met mijn kinderen in de supermarkt en kwam er een meisje naar me toe die vroeg of ze me een compliment mocht geven. Ik dacht eerst dat ze iets wilde gaan zeggen over mijn kinderen, maar toen bleek het dat ze me wilde bedanken voor de muziek die we gemaakt hebben. Dat is wel echt tof.”