Vluchtland

Even wordt Vlieland Vluchtland,
laten wij de Amsterdamse kantoren,
Utrechtse grachten en Haagse pleinen,
achter voor een eiland overzee,

waar onze telefoons haperen,
waar deadlines niet bestaan,
waar het enige ritme dat geldt,
is van de golf die oneindig binnenloopt,

op een bed van wit zand,
kijken wij eindelijk op en zien,
dat de wereld draait door maar wij,
onszelf weer herkennen en beseffen,

in Vluchtland zijn we eigenlijk thuis.