Zo wiedt de werkloze stedeling ineens biologische sjalotten

Waar de festivals verdwenen als sneeuw voor de zon, deden de vele banen in de sector dat ook. Het festivalseizoen stond op het punt te beginnen, maar plotseling was er geen werk meer te verzetten. Tegelijkertijd trokken duizenden Poolse en Roemeense seizoensarbeiders weg uit Nederland. Velen werkten in de akkerbouw, de fruitteelt, of juist in de verwerking van producten afkomstig van het land. Veel boeren zagen hun personeel verdwijnen, en hoewel sommigen dat oplosten door het inzetten van studenten of mensen uit de buurt, waren er ook een hoop van wie het land leeg bleef.

De Seizoenarbeiders fungeert als een soort uitzendbureau. Het zet personeel in op werkplekken waar dat tijdelijk ontbreekt. Maar buiten deze praktische opvulling blijkt het ook een mooi huwelijk te zijn tussen de werkzoekenden en hun nieuwe werkplek. De mensen die zich aanmelden blijken bouwers en creatieve denkers die graag in de buitenlucht iets opbouwen - het lijken de mensen uit de festivalwereld wel. "Iemand die een hek in elkaar timmert plant misschien wel net zo graag een boom (of 1500)", aldus Kester. "Bovendien blijven die bomen dan gewoon staan."

Boomgaard van Hans Damen in Dronten

De Seizoenarbeiders is ontstaan samen met Slow Food Youth Network. Ook kwam Into The Great Wide Open vrijwilligers coördinator Noortje Koster erbij. In het team dat zij aanstuurt zitten weer een aantal vrijwilligers en kunstproducent Suus Slinger. Voor het project is nu een groot team bij elkaar verzameld dat al een paar weken aan de slag is. 

Zo is er al gewerkt bij een kaasboer in Noordeloos, worden er biologische sjalotten gewied bij boerin Mieke in 'S Gravendeel, wordt er in Zeewolde op het moment van schrijven rabarber geoogst, en worden er asperges gestoken in Raalte. 

Door de mensen uit de stad op het land neer te zetten wordt er niet alleen hard gewerkt maar ook veel opgestoken over de herkomst van ons voedsel. Hoe teel je een winterpeen? Hoe groeit een kool? Welke route heeft het eten dat op ons bord ligt eigenlijk afgelegd, buiten dat stukje vanaf de supermarkt om? Met de Seizoenarbeiders wordt de afstand tussen stad en platteland een stuk kleiner gemaakt.

Als we Kester mogen geloven is er voor dit project ook nog plek als de industrie langzaam zijn oude vorm terug krijgt. De pieken in de landbouw zullen altijd blijven, en daarmee ook de behoefte aan mankracht. Bovendien zullen niet alleen het virus en de werkeloosheid voorlopig nog blijven rondwaren, maar ook de interesse in het werk op het land. 

Bij de Seizoenarbeiders zijn naast Slow Food Youth Network ook Bionext en Nijkagro aangesloten. 

Foto's: Kester Scholten.