We kunnen allang niet meer spreken over dat barokpop-talent uit Hoorn met een uitstekende debuutplaat dat doet denken aan Syd Barrett. Jacco Gardner is in twee jaar tijd uitgegroeid tot een internationaal fenomeen: ook ver buiten Nederland verschijnt zijn gezicht op de cover van muziekbladen. In de Verenigde Staten blijven ze hem maar boeken voor shows. Met opvolger Hypnophobia (en een nieuwe begeleidingsband) verplaatst Gardner zijn aandacht ondertussen van eind jaren zestig naar begin jaren zeventig. Denk dan vooral aan de obscure filmmuziek uit die tijd, die goed terug te horen is in de instrumentale nummers op de nieuwe plaat.