Maarten Vos is een klassiek geschoolde muzikant met een gezonde portie experimenteerdrift. De spil in zijn neo-klassieke composities is het geluid van de cello, waarbij de eeuwenoude klanken van het instrument worden bewerkt en verrijkt door middel van akoestische en elektronische technieken. Rustig opgebouwde stukken evolueren naar vernietigende geluidsmuren vol drones en distortion, om vervolgens weer terug te keren naar de ingetogen klanken van de cello. Ergens zwevend tussen Nils Frahm en Ben Frost.