Knockvologan Observatory
Hoe kan een eiland, door verschillende ogen bezien en op een meerstemmige en zintuiglijke wijze in kaart gebracht, nieuwe inzichten verschaffen, verhalen opwekken en mogelijkheden bieden voor een duurzamere relatie tussen de mens en haar omgeving?
Deze vragen staan centraal in het werk en leven van Miek Zwamborn en Rutger Emmelkamp. Sinds 2016 wonen zij op het eiland Mull aan de Schotse westkust. Voor hun onderzoek nodigen ze specialisten en generalisten, lokale bewoners en overzeese vreemden uit om samen te werken in en met het landschap. De samenwerkingen genereren niet alleen nieuwe input maar slaan ook een brug tussen het vaste land en het eiland. Op deze manier proberen ze tot een optelling te komen van de posities van de visser, de dichter, de boer, de bioloog, de componist, de kunstenaar en de filosoof.
Voor het festival bouwen Miek en Rutger in de duinen een observatiepost. In dit observatorium wordt een collectie getoond van werken en proeven die zij in Knockvologan zijn gestart. Samen met kunstenaar Lotje van Lieshout wordt een periscoop ontwikkeld, die niet het waddengebied maar het landschap van Tireragan laat zien. De werken die in het observatorium worden getoond, zijn directe voortvloeisels uit de vraagstukken, de kansen, het materiaal en de weerstand die het ruige Schotse kustlandschap bieden. Een van de samenwerkende kunstenaars is Sae Honda, een kunstenaar die werkt met gevonden zwerfplastic en daar bijzondere stenen van maakt.
Samenwerkingen
• Sieraadontwerpster Sae Honda werkt tijdens ITGWO als artist in residence in het observatorium. Zij verzamelt rondslingerend plastic van specifieke plekken op Vlieland waarbij zij nauwkeurig optekent wat er zich op het moment van oprapen afspeelt. Dit rapport begeleidt het later tot stenen omgesmolten zwerfafval. De stenen zijn te koop in het observatorium.
• In het midden van het observatorium hangt een periscoop waarmee via de kijker op het dak de weidse omgeving kan worden waargenomen. Deze werd gemaakt door schilder en filmmaker Lotje van Lieshout.
• Antropoloog Rebecca Bego ving de geluiden van het Schotse landschap. Haar field recordings zijn het decor van Knockvologan (of: een antropologie van bijna geen mensen), een audioverhaal over de wisselwerking tussen mens en natuur in een ruig kustgebied aan de rand van dit continent. Wat vertelt het landschap zelf?
• Kan het oppervlak van een eiland dat bestaat uit voormalige landbouwakkers, granietrotsen en een onstuimige zee vertaald worden naar een weefsel?
Textielkunstaar Severine Amsing ontwierp een deken die het getij probeert te vatten.
• Uit de interactie tussen eenvoudige regels kan een systeem ontstaan met onvoorspelbare gedragingen. In Unsettled Perceptions, de digitale vertaling van Tireragan, gebouwd door programmeur Richard van Diessen, krijgen de elementen uit dit gebied en de woorden die het terrein beschrijven elk een eigen levensvorm, die zich vanuit de oorspronkelijke locatie vrij mag voortplanten over land.
• In het voorjaar van 2017 brachten boekbindster Sandra Merten en Miek Zwamborn 26 rondom Knockvologan fou-ragerende vogels op naam. De vitrine toont replica’s van eieren die jaarlijks in het gebied worden uitgebroed. Enkele van deze eieren figureren in de CNP III publicatie Oology.
• Samen met ornitholoog Tim Birkhead werkt Rutger nu toe naar een methode om vogeleieren via projectiemethoden met zo min mogelijk vertekening in kaart te brengen.
Over Miek Zwamborn en Rutger Emmelkamp
Sinds 2016 wonen en werken Miek Zwamborn (1974, schrijver, dichter, beeldend kunstenaar) en Rutger Emmelkamp (1975, beeldend kunstenaar en vormgever) op het zuidwestelijke deel van het Schotse Isle of Mull. Ze hebben daar *Knockvologan Studies* opgezet; een studieplek zonder muren. *Knockvologan Studies* beoogt via diverse samenwerkingsverbanden een meerstemmig en zintuiglijk portret van het ruige kustlandschap te bouwen om daarmee bij te dragen aan een vruchtbare relatie met dat landschap dat hen huisvest. Dit jaar zijn ze de Eilandkunstenaars van Into The Great Wide Open